مقایسه آزمایش خمش بتن ساده و بتن الیافی نشان میدهد بن الیافی پس از ترک خوردن همچنان در ناحیه کششی قابلیت تحمل بار را دارد. این قابلیت تحمل بار را مقاومت پسماند مینامند و مقدار آن تابع دوز مصرف الیاف و نوع الیاف می باشد.

بر خلاف آرماتور، الیاف به طور یکنواخت درون بتن قرار میگیرند و فاصله متوسط بین الیاف بسیار کمتر از فاصله رایج بین آماتورها است.در نتیجه،تنش های کششی توسط الیاف در مراحل اولیه ترک خوردگی تحمل می شوند، بنابراین گسترش و الگو های ترک با توجه به غیر مسلح بودن یا مسلح بودن بتن تغییر میکند. انتخاب نوع ، جنس ، اندازه ، هندسه و مقدار الیاف وابسته به کاربرد و شرایط محیطی پروژه می باشد. در نهایت ، عملکرد بتن الیافی باید با استفاده از روش های آزمایش استاندارد و برای کاربری آن ، مورد ارزیابی قرار گیرد. مسلح سازی با الیاف می تواند رفتار پس از ترک خوردگی بتن را از حالت ترد (شکننده) به حالت شکل پذیر تحت بار های مختلف نظیر فشار ، کشش ، خمش و ضربه تغییر دهد. علاوه بر این افزودن الیاف به بتن ، طاقت آن را در برابر ترک خوردگی تحت بار های کششی و خمشی بهبود می بخشد. بنابراین الیاف را می توان به عنوان جایگزین میلگرد حرارتی و گاهی اهداف سازه ای و به منظور کاهش مقدار میلگرد مورد نیاز استفاده کرد